Jurij Zawadski - Już nie boli

PREMIERA 2.10.2023

Wysyłka po 25 września

[BLURBY]

Śniło mi się, że nie było tej i tamtej wojny, śniło mi się, że już nie boli. Siedzę ja, sztubak, na kolegium „Tęczowego Sztandaru” i czytam referat „Pachnące skarpetki mędrca”. Temperatura tropikalna, bo w kącie hula mopsożelazny piecyk naczelnego. I pyta redaktor: „Kto jest ten facet, co z trumny mnie wygrzebał?”.

To Jurij Zawadski, czteroręki poeta.

Jurij Zawadski, piewca naszej zgnilizny.

Zawadski powiedzie nas ślepymi ulicami hańby i szemranymi lokalami z ruskimi na talerzu. Pokaże, gdzie się bóg przypadkiem narodził i dokąd cichaczem uleciał. Przypnie nam ordery do piersi, a do kolan słońce.

Kiedy świat zidiocieje do reszty, Zawadski chwyci nas za bary i wrzaśnie na całe gardło: kochajmy się jak wariaci, teraz i zawsze, na wojnie i kiedy nie boli.

Bo czy pod tym stołem, który nas dzieli, nie stykamy się tajnie skarpetkami?

Marcin Gaczkowski

***

Granice czekają, aż się je przekroczy i nie tylko te między państwami, ale i wszystkie inne, językowe i ludzkie też. 

I Jurij Zawadski te granice przekracza, wchodzi do języka polskiego z zewnątrz, pozdrawiając Aleksandra Wata, przedostaje się przez wszystkie możliwe szczeliny, a potem rozciąga ten język od środka, eksploatuje składnię i funduje nam powtórzenia rodem ze starożytnych eposów przy akompaniamencie niepokojącej melodii, gęstej jak melasa, jak mantra.

Są w tej książce kolory schyłku,  jest człowiek-poeta i wojna, jest wreszcie półśmierć, półśmieć, półśmiech i mosiądz słońca przez konary drzew.

Agata Puwalska

***

W przypadku posiadania strony internetowej Zleceniobiorca jest zobowiązany do zamieszczenia, w jej zaktualizowanym miejscu i utrzymania od momentu podpisania umowy do 90 dni od daty zatwierdzenia raportu, o której mowa w § 9 ust. 5, zapisu „Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego” oraz logotypu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego;